Prowadząc własny biznes, należy brać pod uwagę związane z tym ryzyko. Jednym z najczęstszych problemów podczas prowadzenia własnej firmy, są spory dotyczące rozliczeń finansowych. Kiedy przedsiębiorca trafi na nieuczciwego kontrahenta, ma kilka sposobów na odzyskanie swoich należności. Jednym z nich jest postępowanie nakazowe. Na czym polega i kiedy można je przeprowadzić? Wyjaśniamy w dzisiejszym wpisie.
Postępowanie nakazowe — charakterystyka
Postępowanie nakazowe charakteryzuje się szybkością. Sąd wydając nakaz w tym trybie, nie przeprowadza rozprawy. Wpływa to na zdecydowane przyspieszenie całej procedury. Nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydawany jest wyłącznie na podstawie dołączonych do pozwu dokumentów.
W tym trybie, co do zasady, można dochodzić roszczenia pieniężnego albo świadczenia innych rzeczy zamiennych.
Rzeczy zamienne to rzeczy, które nie są w obrocie traktowane indywidualnie, nie wyróżniają się też szczególnymi cechami, na przykład samochody produkowane seryjnie czy sprzęt elektroniczny.
Nakaz zapłaty to tytuł zabezpieczający, który jest wykonalny bez nadania mu klauzuli wykonalności. Wyjątkiem jest nakaz zapłaty wydany na podstawie weksla lub czeku. Taki nakaz jest tytułem egzekucyjnym, który stanowi podstawę do nadania klauzuli wykonalności.
Kiedy sprawa może być rozpatrywana w postępowaniu nakazowym?
Do złożonego do sądu pozwu należy dołączyć dokumenty, z których wynika roszczenie. To one, będą stanowić podstawę do wydania przez sąd nakazu zapłaty.
Aby jednak sąd mógł rozpatrzyć sprawę w postępowaniu nakazowym, roszczenie musi wynikać z jednego z pięciu poniższych dokumentów:
- Dokumentu urzędowego, na przykład aktu notarialnego, wyciągu z ksiąg bankowych;
- Zaakceptowanego przez dłużnika rachunku;
- Wezwania dłużnika do zapłaty z pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu;
- Weksla, czeku, warrantu lub rewersu należycie wypełnionego, do których prawdziwości i treści nie ma wątpliwości;
- Umowy, dowodu spełnienia wzajemnego świadczenia niepieniężnego, dowodu doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, jeżeli powód dochodzi należności zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, lub też odsetek w transakcjach handlowych albo rekompensaty, o których mowa w tej ustawie.